Acı gerçek. Liseden sonra çok isteyerek seçtim bölümümü, porsche de çalışacaktım, enternasyonal bir endüstri mühendisi olacaktım, üst duzey yönetici olacaktım vs. Vs. Neyse başladık okula Ben daha okulun başlarında farketmistim derslerin o kadar da ilgimi çekmediğini ama hep bir umut yav belki gelcek dersler ilgimi çeker dedim. Dipnot:Çoğu kişi zaten is alanı geniş diye okur endüstri mühendisliğini. Birbirinden çok farklı dersler görürsünüz derinleşem3zsiniz, hançer gibi saplanir bu kalbinize.4.donemde okulu bırakmak istedim ama yapamadım bir diplomam olmasını o kadar çok istiyordum ki. Ya is bulamazsam diyordum, bir de mühendislik havalı tabi. Neyse okul uzadı da uzadı sakiz gibi uzadı. Ailem hiç anlayamadı bendeki motivasyon eksikliğinin gerçek sebebini. Okulun Sonlarına doğru aslında baştan beri çok yanlışlarda olduğumu çok net anladım tabi ama hep bi uni bitsin de sonra bakarız durumu oluyordu. Şimdi ne okumak istediğimi aşağı yukarı biliyorum. Tekrar lisanstan başlamam gerekecek gibi duruyor. Onca yılımı endüstri mühendisliğind3 heba ettiğime bi yandan yanıyorum bi yandan dw öyle olması gerekiyormuş o geçen yıllarda çok şey öğrendim diyorum. Kendimi rekabetsever bölümdaslarimla sidik yarısının içinde görmüyorum.benim yolum ayri.
işin kötü yanı ailemden gelecek tepkilere çekiniyorum. Bunun için mi Almanya ya gittin seni okuttuk demelerinden. Sayısal bir öğrencinin psikoloji okumak istemesi de ne oluyordu. Bunlar kafamda dönen sorular. Hayatta bir şeyi gercekten istediğini farkettikten sonra galiba kendine güvenerek, herkese bi siktir çekebilmek gerekiyor. Ve de tabi okuduğun bi dahaki bölümde canını dişine takip çalışman, kendini hep kendine hem de çevrene kanitlaman. Hayat boyu sevmediği işi yapmak yerine, tutkusunun peşinden gidebilenlere çok imreniyorum. inşallah onlardan biri olurum. Hayat kısa.insallah psikoloji bölümüne kabul edilirim. Cesur olmak lazım.kendini durmak istemediğin bir yerde görmenin alemi yok. Bu da buraya notum olsun
