Hani piyango çekilişi yapılmış. Adamın biri “neden bana çıkmadı” diye dövünüyormuş. Etrafındakiler onu teselli etmeye çalışırken sormuşlar, “hayırdır bilader, tek numarayla mı kaçırdın ikramiyeyi, biletin nerede; göster bakalım, belki yanlış bakmışsındır.”
Adam, şaşkınca sormuş:
“-Ne bileti? ikramiye için bilet almak şart mıydı? Bilmiyordum, neden söylemediniz lan!”
Özetle, hayatın ve bir takım sonuçların istediğiniz gibi olma garantisi yok, ama yıllar sonraki kendinize ve gelecek nesillere vicdanlı bir geçmiş bırakmak da sizin iradeniz sınırları dahilinde… Kader diyerek kurtulamazsınız, söyleyeyim.
En azından yangına su taşıyan karınca misali tarafınızın belli olması adına mücadele etmeniz, kaybetseniz de “en azından denedim/gerekeni yaptım” diyebilmenin vicdan hafifliğine erişmeniz gerek… Bu hafifleyiş, yaşlandığınızda çok işinize yarayacak; haberiniz olsun.
“Umut, bütün karanlığa rağmen ışığı görebilmektir” demiş Desmond Tutu; ama yetmez, yetmiyor…
Umut ettiklerimiz doğrultusunda çalışmak, üretmek ve mücadele etmek şart…
Tıpkı Mustafa Kemal’in dediği gibi:
“Çalışmadan, yorulmadan ve üretmeden, rahat yaşamak isteyen toplumlar; evvela haysiyetlerini, sonra hürriyetlerini daha sonra da istiklal ve istikballerini kaybetmeye mahkumdurlar.”
