Hani bazen bir şey olur ve insan aniden ölüp gitmek için delice bir istek duyar hatta bu isteği yerine getirmek için hazırdır, getirecektir. Bir adım atar eline bir şey alır boğazına dayar. Ağlamaktan ıslanmış gözlerini son bir defa açar etrafına bakıp lanetler okur. Sonra kendini değil de kendine değer vediğini düşündüğü insanlar aklına gelir, bu çoğu kişi için belki annesidir, ve elindekini yere düşürüp bir köşede bağıra bağıra, feryat figan ağlar ya.
işte ölmek için en güzel gün tüm bunların yaşandığı gündür. Ne yazık ki gönülden istediklerimiz asla istediğimiz vakitte olmaz. Artık bir önemi kalmadığında hatta artık istemediğimizde gelir bizi bulur.
