5 yaşında sevimsiz bir çocuk olamama rağmen gelecek konusunda hiçbir kaygım olmadan yaşıyordum. Hergün oyunlar oynayıp akşam önüme koyulan yemeği yiyordum. Paranın hiçbir önemi yoktu ( hala zorunlu ihtiyaçlarımı karşıladığım sürece önemi yok gerçi.) ve gerçekten güzel zamanlardı.
