normalde insanların yaşlandıkça edindiği birikimlerle eylediği, benim ise lisedeyken yapmaya kalkıştığım şey. gerçi o zamanlar acayip ilham geliyordu. bunun yaşla alakası yok diyebiliriz. bugün 17 yaşında bir şair çıkabileceği gibi 57 yaşında bir şair veya yazar da olabilir. bunun en güzel örneği arthur rimbaud'dur benim için. o yüzden küçük yaşlarda kitap çıkaran herkesin ön yargılı bir şekilde eleştirilmemesi taraftarıyım. en verimli zamanlarınız illa yaşlı olduğunuz zamanlar olmayabilir. benim de böyleydi mesela. şu an sorsan hikaye mikaye hiçbiri yok. o zamanlar bazı konular hakkında çok farklı şeyler düşünüyordum. kirlendik işte, anla. ne ilham kaldı geriye, ne de hayaller. belki de başından beri kirliydik zaten. soyut olandan kopup somut olana ve zevk verene yöneldik zamanla, sanki olması gereken tam tersi değilmiş gibi.
