memleketim ya da bir akrabam olmamasına rağmen çocukluk zamanlarımda sıkça gittiğim, kavurucu güneşinin altında pamuk tarlarında yandığım , kebabını yiyip kana kana şalgam suyunu içtiğim bir zamanlar mert ve sıcakkanlı insanları barındıran şehir. bir zamanlar diyorum çünkü adana birçok metropol gibi o kadar çok göç almıştır ki (iş maksatlı) yöre insanının farklılığı kaybolmuş, diğer birçok yer gibi ruhsuz ve sıradan bir şehir haline gelmiştir. gerçi yerli halkı hala aynı sıcaklığındadır ancak ince memedlerin güzelliğini gölgeleyen kimseler kaplamıştır her tarafı. göçlere daima karşıydım.şimdi daha da karşıyım. her yörenin kendine has kimliği korunmalı.
not: adana yolculuklarında daima yüz kaslarım ağrır gülmekten. adana hattındaki şoförler ve muavinler bir alemdir.
