"kendilerini hep dışarıda bıraktıklarıyla tanımlayan insanlar böyledir. bir tür uyuşturucu, alttan alta hep var olan sessizliği işitmelerini önleyen bir tür gürültüdür kahkaha onlar için. gülmek, hayatla yüzleşmekten korur onları."
alper canıgüz- oğullar ve rencide ruhlar
