hiçbir yerde , hiçbir zaman, hiçbir anda yanımda olmayan sen,hep uzağımda gülümserken ağlayan karelerime, kahraman olmaya çabalarken kendi dilinde, harcadığın zamanı farketmedin asla...oysa en çok güldüğüm zamanlarda olmanı istedim yanımda, çünkü yalnzıca senin yanında gülebilirim gerçekten değil mi?mutsuz olamayacağım sanırdım fi tarihinde,oyunlarına ayak uyduruşum bu yüzdendi belki...belki çok şey getirdin zihnime,ya yüreğimden götürdüklerin...yoldan geçenher adamın yüzünde aradım seni, uzunlarını yakmış arabaların içinde,karşı pencerede,üst katta...uzanabileceğim ama asla dokunamayacağım herhangi bir yerde...karşıma çıkan hiç kimseye aldırmadım,sadece seni anlattım ama anlayamadım...seni anlatırken anlarım belki diyeydi bütün çabalarım...seviyor da söyleyemiyor demedim hiç,sevmiyor dedim direk ve bunu kabullenerek seni sevmeye devam edişimdi beni en çok kendime soğutan,küçük şeylere sevinmeyi,basit şeylere gülmeyi, bir kedinin kucağımdaki mırıltısını hayra yormayı kısaca basit yaşamayı öğrendim,başkalarının yanında ağlarken utanmadım hiç...gülümsemeyi de ihmal etmedim,gecelerin değil gecenden öteye gidemedim,ben hiç dolunay olmadım örneğin...benim için sıradan değilsin en azından bu gece sesini duymayı beklerdim...hayal kırıklarım yok artık,hayal kurmuyorum çünkü...olmayan birşey kırılabilir mi? bu gece yanımda olmanı herşeyden çok isterdim,tüm sadeliğinle,hediyesiz,pastasız,mumsuz,sadece kollarının arasında bir dakika koklayabilmek seni,iyi ki doğmuşum diyebilmek için...annem sancı çekmezdi bu saatlerde o zaman,havai fişekler patlardı gözlerinde doktorların...ben sana hamile kalırdım ama acılar doğurmazdım bu kez...iyi birşeyler olurdu işte...biraz inanırdım mutluluğa...evet aşk aptalların acizliğidir,aptal olduğunu kabul edenlerin ise yüceliği...seni sevmeye devam edeceğim,bu günlerimi,aylarımı,yıllarımı en önemlisi anlarımı alsa da,beni sevmediğini bilerek seni sevmeye devam edeceğim.bugünü unutmayacağım yalnız,hepsini unutsam da bir tek bunu unutmayacağım ve bu gün için yalnızca bugün için affetmeyeceğim seni, çünkü ben doğacağım bu sabah diğer sabahlardan farklı bir sabah olmayacak,çünkü gözlerimi yine karanlığa,yokluğa,yalnızlığa,doğmak istemediğim bir dünyaya açacağım,sıradan bir gün geçireceğim, özel olduğumu hissetmeyeceğim, gözlerini göremeyeyeğim örneğin...ben hiç kuğu olamayacağını bilen çirkin ördeğin...hiç kimsenin olmayacak ama senin de olamayacak ben...hiçbir zaman sıcak ülkelerine göç edemeyeceğim,bir gün herşey gibi ben de biteceğim...ne yazık ki yine üç noktalara ve senin için anlamı olmayan yazılara kendimi hapsedeceğim,yerden yere vuracağım aşkı,ulaşamadığım ciğere mundar diyeceğim...sonra seni birden bütün kalbimle isteyeceğim,bunu sana söyleyeceğim ve -gitmem gerek- diyeceksin.ben yine de seni sevmeye devam edeceğim...diyorum ya bugünü hiç unutmayacağım,şu yazıyı yokluğuna yazdığımı da,bugün doğduğumu unutacağım ama bunu unutmayacağım...bir gün ben de olmayacağım...-nasılsın- diyeceksin.-iyidir,ne olsun aynı- diyeceğim.iyidir ne olsun aynı!
