aslında evlenenlerin de tam hazır olmadan evlenmiş olduğu durumun halidir. çünkü evlilik çok boyutlu bir süreç. ve bence yaşadıkça öğrenilecek bir şey sanki. atıp tutmanın hiçbir anlamı olmaz şimdi. 8 yılı devirmiş, mutlu bir çift yaşamı süren arkadaşım var mesela. demişti ki. böyle 8-10 seneyi sorunsuz atlatınca, üstüne bir çocukta olunca, o zaman anlıyorsun evliliğin güzel bir şey olduğunu demişti. yani demek ki kesinlikle süreç meselesi. aslında şey olsa iyi mi olurmuş diye düşünmedim değil. hani ilkten sözleşmeli evlilik olsa, eğer çoğu konuda baktınız her şeyiniz mutlu gidiyor, ondan sonra ömür boyu evlilik kontratı bozulmaksızın. saçma tabii ki. swh. ama anlatmak istediğim de buna benzerdi. belli bir seneyi devriyeleri devirince ve bunu da makul mutlulukla devirince, aile olduğunu anlıyorsun herhalde sanırsam. böyle deyince sanmayın bekarlıktan korkuyorum. böyle geldi böyle devam mı edecek diye. benim kısmetim bir yerde bekliyor, herkesin olduğu gibi. allah kimseyi rızıksız ve kısmetsiz yaratmaz. sadece biz ona koşamıyoruz şu an galiba. ya da öyle gerekiyor. hayırlısı.
