daha gençken çok sinirlendiğim bir klişe vardı '' bu ülke adam olmaz, çekip gideceksin'' diye. olur olmaz, uluorta söylendiğinde cin tepeme çıkardı. seneler geçti, tecrübeler arttı, arttıkça ümitler sarardı, beklentiler zayıfladı. öyle olaylar gördük ve yaşadık ki sinirlenme, midenin bulanması gibi refleksler de kaybolmaya yüz tuttu. işte bu adamın yediği herzeler, üzerine ettiği laflar, hazırlanan raporlar, tahliyesi vs bu reflekslerin hepten dumura uğramasına ramak bırakan türdendir. demek ki bazı klişeler yok yere ortaya çıkıp kök salmıyormuş, galiba biz gerçekten adam olamayacağız. her yerde hüseyin üzmez gibi adamlar vardır, vardır da o adamlara bizim kamptandır diye sahip çıkılır mı alenen, psikolojiye, hukuka dair temel kavramlar ayaklar altına alınabilir mi fütursuzca, koskoca bir toplumun hala iyi kötü varlığını sürdürdüğünü tasavvur ettiğimiz değerleri bu kadar aşikar örselenebilir mi ? sıtkın sıyrılmasıdır.
