bir violinistin dördüncü teldeki yorgunluğu var üzerimde.
saf sevgimin içerisine hırs karıştığının farkına vardım. Ne zamandır sevilmeyi beklemek yerime sevmeye çalışmak, sevmek ama terazinin hep ağır tarafı olmanın öz saygımdan bir şeyler koparmaya başladığını hissediyorum.
isterdim ki yükümün birazını verip karşılığında sevgi alayım. Aptal olma mutlu! bu devirde fedakarlığı bile kendi çıkarları için yapar olmuş insanlar.
dilerdim ki benim yaptığımın fedakarlıkların birazını önemsese. Ah be mutlu habilin kafasına taşı indiren kabilde insan değil miydi?
umardım ki anılarımıza sarılsın.. Ama mutlu seninle geçirdiği günler seninmiş onun değil..
senle ilgili olan pişmanlıklarıma, hatalarıma sarılıyorum. içinde sen olduğun için değil sevgim olduğu için.
Ömür boyu yalnız kalacaksın. Ömür boyu sevilecek ama sevmeyeceksin senin lanetinde bu işte.
