sözlükte kısmının bir ehemmiyeti var mı yok mu tartışabilirsiniz ama yazabiliyor olmamız bile bir şükretme sebebidir. yani duygu düşüncelerimizi yazabiliyor olduğumuz. tabii bunlar hep aynı çerçevede değil. yani kiminin dağarcığı düşük, kiminin yüksek. kimi başka konu yazıyor, kimi başka. beğeniyor, beğenmiyoruz ama yazmak iyi bir şey. sadece kendi perspektifimden baktığım vakit yazarken, kitap okuma alışkanlığım da ki veya yeterince az kitap okuma alışkanlığım da ki eksikleri gözlemleyebiliyorum. sözlük zaman öldürücü, asosyalleştirici deniyor ya hani. doğru, o anlayışı değiştiremeyiz belki evet ama size kattığı şeyleri gözlemleyebilince mutlu oluyor insan. bu sözlük özelinde değil. her şeyde böyle. hiç bir şey öğrenemem dediğiniz şeylerden bile gün geliyor, hatırınızda kalanın bilgi olduğunu anlayabiliyorsunuz. yine de her yerde fazla takılı kalmamakta fayda var tabii.
