moralim bozuk. kimse beni anlamiyor. herkes olaylari isine geldigi sekilde gorup yorum yapiyor. benim cocuksulugumla, karakterimle dalga gecip beni kucumsuyorlar. seni ve ulkemdeki rapcileri dinleyerek buyudum ben. elestirel ve anarsik bir yapim var. asla yalan veya uydurma konusmam. cevrem kralcilarla dolu. hak hukuk nedir bilmiyorlar. arkadaslik, kalp kirmama, anlayis nedir bilmiyorlar.
sevgilimden yana da garip hissediyorum. hala icimde onu tam anlamiyla affedemedim. ona karsi bir isiniyorum bir soguyorum. davranislarini anlayamiyorum. bana olan sevgisinden suphe duyuyorum. ona guvenemiyorum. ya tekrar yaparsa diye.
kalbim kirik. herkes kirdi, kiriyor ve kiracak.
keske seninle en azindan arkadas olabilseydim. su an 22 degil de 46 yasinda olabilmek isterdim. seninle ayni yerde dogup buyuyup seninle arkadas olmak isterdim. he tabii icimdeki ergen seninle ask yasamak istiyor ama o ayri.
ask da degil aslinda. seninle cok yakin olmaya ihtiyacim var. seninle sohbet etmeye. senden tavsiye almaya. seninle eglenmeye. bir ay benimle best friend olur musun? beni uzenlerin etkisinden kurtar beni.
ingilizce ogrenmem lazim. hem de kisa surede. nasil yaparim bilmiyorum. su ingilizce uygulamasinin sirketinde ise girersem belki gaza gelir ogrenirim oradan yardim alarak. ya da kore ajansina girersem harika bir gelecegim olabilir. ama sanssiz bir insanim.
