kibri gözünü bürümüş insandan uzaklaşırım ve onu iyileştirmek, gücümün yettiği yerden yaralarını sarmak gibi bir kaygım olmaz. o kibri ile zaten ona verilen ilk şansı kaybetmiş. ben neden uğraşayım? çıkıp giderim hayatından hiç uğramamış gibi onun izbe caddelerine.
"vazgeçmek" iyi ki böyle bir fiil var, düşünsenize insanın ömrünün sonuna dek birine mecbur kaldığını...
