ilkel kökenleri aslında ateistlerden öncedir. dindarların temelde dinsizlere karşı öfkesinin çok eskilere gittiğini görürüz. buradaki nefrette korkunun da etkisi vardır. aslında dinsizlik tanımı bizim bildiğimiz anlamda eski dönemde yoktur. kısmi materyalist düşünceler bile yunana kadar gitse de bu insanlık tarihi için pek de eski değildir.
aslında dinsizlerin korkulan bir şey olması kutsal tanımamasından daha ziyade eskide olan ruh inancına dayanır. dinsizlerin kötü ruhlarla etkileşime girip dindarlara zarar vereceği korkusu daha sonraları büyüyle dini karşı karşıya getirecek ve büyü sadece kısmi din adamlarına serbest olup daha sonrasında tamamen dini çevrelerde yasaklanacaktır.
ayrıca dinsizliğin her türlü kötülüğün anahtarı olduğu fikri bugün bile muhafazakar toplumlarda hakimdir. muhafazakar toplumların nefret eğilimlerine bakarsak istinasız birincil derecede dinsizler, ikincisi eşcinseller üçüncüsü kadınlar görülür.
bunun nedeni de eski insanların var olan bütün kötü şeyleri dinsizlerin büyüsüne bağlamış olmasıdır, hatta öylesine yaygınlaşmış ki bu anlayış ortaçağda bile egizatörler kadınları büyü yapıyor diye diri diri yakmıştır.
yani demem o ki, dinsizlere duyulan öfkenin bu denli kati olmasının nedeni maalesef muğlak aklın açıklayış biçiminde yatar.
