Hz. isa’nın var gücüyle kaçtığını gören bir adam merak edip peşine düştü. Zar zor, nefes nefese ona yetişti ve sordu:
“Arkandan kimse kovalamıyor, neden böyle
kaçıyorsun?”
Hz. isa cevap vermeden yeniden kaçmaya başlayınca adam bağırdı:
“Peşinden gelecek takatim kalmadı. Allah rızası için dur da söyle, seni ne kaçırıyor, çok merak ettim.”
Hz. isa durdu ve adama yanına gelmesini işaret etti. Adam yaklaşınca,
“Evet, arkamdan kovalayan yok ama, biraz önce ahmağın birine rastladım, şimdi ondan kaçıyorum” dedi.
Adam, hayreti artmış bir şekilde sordu:
“Körlerin gözlerini, sağırların kulaklarını açan, topraktan kuşlar yapıp canlandıran, nefesinle ölüleri dirilten sen değil misin?”
Hz. isa,
“Evet, Allah’ın izniyle benim” dedi.
Adam:
“Peki bu kadar mucizeye sahipken korkman ve kaçman neden?”
Hz. isa cevap verdi:
“îsm-i Âzam’ı köre okudum, gözleri açıldı; sağıra okudum, işitmeye başladı; ölüye okudum, dirildi; cansıza okudum, canlandı. Fakat ahmağa okudum, fayda etmedi. Hatta tekrar tekrar okudum, hiç etkisi olmadı. Onu taşlar kadar hissiz, kumlar kadar verimsiz gördüm. işte ondan kaçmamın sebebi bu!”
Ahmaklık Allah'ın en büyük cezalarından biridir, belki her derdin devası vardır ama sıkıntı akılda, idrak kabiliyetinde olunca tedavi çok zordur. işte bu yüzden bazen kaçmak lazım dostlar...
