Kabası alınmış bir ev gibiyim, uzaktan bakınca temiz.
Dokunan anlar ancak gizlenilmiş kirliliğimi.
O perde aslında hakiydi, zamanla kahverengileşti.
Parmakların anlatmalı.
Bu sessizlik sakın kulaklarını aldatmasın.
Parmak uçlarınla yürü hatıralar uyanmasın.
Şu an kendini yalnız bildiğin kadar kalabalıktasın.
Korkuyorsun farkındayım.
Geri adım at ya da korkuna kaşları çat.
Yüzleşmeye değecek bu inat.
E hadi göster yüreğin varsa.
Nefesini tut. Son sözlerini de yut.
Öldürmez seni aşk.
