son yirmisekiz gündür her fırsatta yaptığım hareket. ara ara anasına yakalanıyoruz ama yapacak bir şey yok. düşünün; bebeğin kendini en iyi hissettiği yeri, onun için en güvenli alanı "alışır" diye ondan esirgiyoruz. bu en aşağı çocuğa yapılmış bir haksızlıktır. hakkı ondan almaktır. töre, adet, gelenek-görenek, nasihat ne derseniz deyin genel toplum (çocuk yetiştirme)kuralları bunu gösteriyor-öğütlüyor bize maalesef.
"hmmmm sakın çocuğunuzu kucağa alıştırmayın sonra çok sıkıntı çekersiniz" diyor büyükler. yok öyle bir şey kardeşim. çocuk dediğin her gün alsan iki sene bilemedin üç sene alırsın kucağına bir daha zaten istesen de alamazsın. böyle dediydim de bana gülmüşlerdi. bu zamanlar çok değerli zamanlar. bol bol kucağınıza alın mis gibi sarın koklayın.
