Öncelikle duygusal bakımdan yoksunluk. Elbette ki bazılarımız bununla başa çıkmayı bildiği için kadınsızlığı göze alabilir ama bu hiç de sanıldığı gibi kolay olmayacaktır.
insanoğlu duygusal bir varlıktır. Duygularını yadsıyarak hatta duygularına savaş açarak kendini gerçekleştirmek isteyen pek çok insan, deha olmuştur, olacaktır da. Ama bence yine de bu son derece tehlikelidir. Duygularımızı bizim için zayıflatıcı olarak değerlendirecek olursak tabiatımıza karşı gelmiş oluruz.
Bu, dürtüsel olana kötü gözle bakmaktan çok daha farklı ve yıkıcı bir şeydir bana kalırsa. Aklı başında insanları dahi dürtülerinin yönlendirdiği, tetiklediği söylenir. Aslında ben bunun geri planında bundan daha çok duyguların ve aklın beraber rol aldığına inananlardanım. Akıl süzgecinden geçen her duygulanım kişiye fayda sağlayabilir.
Duygularımızı kontrol etmeyi bilmek ile onları reddetmek devreden çıkarmak arasında bir tercih söz konusuysa daha akıllıca olan tercih bence ilki olur.
Kadınları hayatlarındandan çıkaran bazı insanların elbette kendi içinde haklı nedenleri ve akılcı olan yònleri bulunabilir. Bazı insanların kendilerine dahi ayıracak fazla zamanı yoktur. Ya da öyle bir zamanı talep etmezler. Yapmaları gereken çok daha önemli saydıkları işleri vardır. Öncelikleri farklıdır ve bir insan dâhi tüm bu işlerin sekteye uğraması için yeterli bir nedendir. O yüzden bu tercih de böylesi özverili durumlarda saygıyı hak eder.
Ama bizler gibiler için bu anlamsız bir yoksunluk halidir. Hangi haklı nedenden ötürü kadınlardan kendimizi mahrum bırakacağız? Eğer gerçekten Zorunda değilsek kadınsız bir ömür hatadır.
Tabi bu noktada şunu da atlamayalım. Kötü bir kadınla geçen ömür kadınsız geçen ömürden daha büyük bir hatadır.
