Hissedebiliyorum,batan güneşle beraber kundaklara dolan acıları..
Huzurla uyuduğum geceler geliyor sağnak yağışlı gözlerimin önüne, özlüyorum
Su içmek için gecenin köründe uyandığım uykuların yerini, aldığım ahların tam ortasına gömmüşüm de haberim yokmuş..
Sanki böyle, Karanlığın elli tonuna bulamışlar umutlarımı
Tek bir ışık belirtisine dörtnala koşardım diyorum kendime , kalkmaya mecalim kalsaydı
Sessizliğin en yoğun halinde aklına gelenmiş meğer insanın yalnızlığı, şimdi anlıyorum...
izin ver artık çıkayım içinden, başka türlü anlatamam sana olan meyilimi.
Kedimbileyok
Yazmaktan sıkıldığım için sonunu bağlayamamış olabilirim, üzmeyin.
