her şey girişkenlik üzerine kurulu. daha ilkokuldan itibaren girişken olanlar kendilerini gösterip öne çıkarmaya başlıyor, salak ve kapasitesiz olsa bile özgüveni yüksek olup kendini gösteren liseli ergenler daha popüler oluyor, üniversitede öğrenci topluluklarında-etkinliklerde ve yapılacak her türlü işte aktif görev de alıyor bu girişkenler. daha sonra kariyer hayatı başladığı zaman işverenlerin gözüne girmekte ve yükselmekte daha başarılı oluyorlar. en havalı ve eğlenceli ortamlara da bunlar giriyor. en güzel kızlarla da bunlar takılıyor.
tip, kapasite, zeka ya da karakter olsa da olmasa da fark etmiyor. olay tamamen marketing lan. nasıl olurlarsa olsunlar, girişkenlik varsa, çevrelerinde kendilerine göre bir ortam oluşturup kendilerine göre bir yol çizebiliyorlar. girişkenlik ruhlarında oldukça daha da aktif oluyorlar, aktif oldukça kendilerine daha da çok güveniyorlar, özgüvenleri de çok olunca daha da girişken oluyorlar, daha girişken oldukça da hayatta daha aktif oluyorlar, dünya hep bu girişkenlerin etrafında dönüyor, biz hırsı olmayıp her şeyi boş vermeye meyilli ve nihilizme yakın, optimist olamayan, ne yaptığı belli olmayanlar dışlanmış şekilde kıyıda köşede dururken girişkenler dünya arenasını kendi sahneleri gibi kullanıyorlar adeta. biz kıyıda köşede ölmeyi beklerken bunlar kafamızın dibinde fantezi yaşıyorlar lan resmen...
tipsiz olsa da güzel kızlar bunlarla takılır, kötü olsalar da iyi kızlar bunlarla evlenir, iş bilmeseler de işin başına hep bunlar getirilir... evrende nasıl bir adalet var anlamıyorum. neden insanlara akıl, karakter, tip gibi niteliklerle doğru orantılı bir girişkenlik dağıtılmamış lan. herkes daha iyi olduğu konuda daha girişken olsa, daha iyi olmaz mıydı? onların ne hakkı var da uygun olmadığı halde sadece girişken oldukları için dünyayı fantezilerini yaşayacakları bir yer olarak kullanabiliyorlar? bizim ne suçumuz var da sadece daha hırssız ve suskun olduğumuz için sadece sessizce gelip geçiyoruz dünyadan?
