bu mantaliteyle çocuğum yaşasın diye düşünürsün, yemezsin içmezsin biriktirirsin.
sonra çocuğun hayatını o biriktirdiğin koşullara göre düzenler, ne kadar biriktirirsen biriktir, normalleştirdiğin o yaşamla o birikimler o çocuğa yetmez. çünkü çocuk standartlarını buna göre oluşturur. standardı yukarı çektiğin kadar birikimi de yukarı çekmen gerekir. çıkmaz döngüye girer.
çocuğun yaşasın istiyorsan standartları normal seviyelerde tutup, günü geldiğine kendisine büyük bir birikim bırakman gerekir. yoksa ne bırakırsan bırak az bıraktı pezevenk diye küfür bile yersin.
ya da en doğrusu akışına bırak, herkes yaşasın. sen niye yaşamıyorsun amk. ölümlü dünya. bugün varsın yarın yoksun.
