mustafa kemal hakkında kendiliğinden fikir sahibi olabilecek bir öğretim ortamı ve kamusal alan bulamamaktan kaynaklanan durumdur.
birincisi kendisi insanların ardına gizlenerek her türlü siyasal projesini meşrulaştırdığı bir ikona haline getirilmiştir. bundan ben bile mustaribim. meselâ türkiye için daha iyi olacağına inandığım demokratikleşme adımlarını meşrulaştırmak için "mustafa kemal bunu isterdi" tadında yavan içerikli önermelerde bulunmak durumundayım. oysa kendisi ölmüştür ve yaşadığı dönemde yanında kendisine inanmış ya da kendisini eleştirip bunun cezasını çekmiş bir ekiple yapabileceğini yapmıştır. çevresindekiler de kafalarındaki modeli gerçekleştirebilecekleri ölçüde o dönemin koşulları içerisinde yapabileceklerini yapmışlardır. oysa dünya değişiyor ve dünya değişirken bir döneme saplanıp kalmak ve 10. yıl marşının "coverları" ile günü kotarmak tam anlamıyla muhafazakârlığın daniskasıdır. oysa bize bunu "devrimcilik" adına yutturmaya çalışan ufaklıkların saçma sapan hamasî söylemlerine katlanmak durumunda bırakıldık bugün. tabi bunun müsebbibi de bu çocuklar değil. kendilerine verilen her salatalığı köfte diye yemeye programlandı bu çocuklar.
şimdi bu çocuklar mustafa kemal'in anısını yaşatmak adına fikirlerine ket vurmanın yahut da fikir üretmek adına küfüre sapmanın, sansürcülüğün binini bir paraya pazarlamaktadırlar. burada övgü kelimeleri düzmeyi ciddi anlamda bir mirasa sahip çıkmak ve devrimcilik zanneden arkadaşlarımız var ve sayıları da hiç az değil. bunu sorgulayan çocuklar da bunu açık seçik yapamıyor elbette. çünkü sorgulayıcılık küfretmek gibi bir şey olarak öğretildi onlara.
işe yaramaz bir yazarın saçma bir kitabında güzel bir söz vardı. "çirkin bir insanın sadakâtinden bahsedilemez" kabilinden bir şeydi. yani herkesin atatürk'ü putlaştırdığı bir ortamda atatürk'ten ve bu ülkeye getirdiklerinden veya götürdüklerinden bahsedilemez.
