Çocukken tuttuğum dileklerden biri olsa gerek şuanda yaşadığım.. hani beyazın anlamı kadar yalansız dolansız ,masum zamanlardan kalma..
Geldin.. gelişin öyle kendiliğinden ki, hala mucizeler var dedirtir gibi... Zorlukların, nerede basladıgını unutturdugu hayatıma ,kendi hikayelerinden başka bir zaman dilimi verdin, başlangıc ve bitişlere aldırmadan içinde bulundugum o ana odaklanmayı basardıgım yeni bir boyutta hissediyorum artık kendimi. Biri zamanın oylece gectiginden umutsuzca bahsederken ,gulumsuyorum ben, kalbimde biriktirdiğim gusel anılara seninle birlikte yasadıgım bir yenisi daha eklendiği için.
Asla üstesinden gelemeyeceğim dediğim hayal kırıklıklarım vardı, baktıgımda görmekten nefret ettiğim izler üzerimde, butun aynaları boyamak istediğim ,yüzüme bakmaya cesaret edemediğim zamanlar geçirdim, her dokunusun yeni bir anlam yükledi ,bir yarayı daha kapattı sanki, artık aynalara baktığımda sadece kendimi görüyorum ve arınabilmeyi başaran ruhumu, hayatın olanca pisliğinden...
Ben sanmıstım ki, tamamını göremezsem gökkuşağının bakmanın bir anlamı yok, eğer yarım yamalaksa güneş dışarı çıkmanın bir anlamı yok, şimdi gördüğüm en ufak bir renge bir şiir yazabilir, minicik bir ışık için kocaman resimler yapabilirim...
Şimdi sen bunları okurken diyorsun ki ne gerek var söz etmeye geçmişten ve biz çok konusmuyoruz bunları ben incinirim belki diye... Ama ihticayım var yazmaya, ihtiyacım var cunku konusulmayanlar büyür arada.. Yazılsın ve yazılanlar kalsın biyerlerde, bilelim varlığını da dönüpte okumayız.. tekrarlamayız..
...ve ben hissettikçe varlığını koşullar ne olursa olsun,düşersem tutunabılecegımı bildikçe sana ,bastığım yeri hissetmeye başladım.
