insana "ne biçim dünya bu hüsnü" dedirtmesine rağmen ruhu feci derecede dinlendirip rahatlatan, sadece edebiyatla sınırlı olmayan klasiklerdir. edebiyat alanında, diğerlerinden farklı olarak basit yazılar yazmaz; okuyucunun dikkatini çekmeye, okuyucuyla karşılıklı oturuyormuşçasına anlatmaya çalışırlar. bu yüzden çoğu rus romancısı ancak 15-16 yaşında okunup anlaşılabilecek şeyler yazar, çünkü kişinin iç dünyasını yansıtır genelde ve kimliğini fark etmemiş çocuk bunların kelimelerini anlasa da anlamını toparlayıp ne dediğini algılayamaz. yazarların abazanlığıyla paralel olarak ayrıntıları da artar bu klasiklerin, puşkin'in kadın ayak ve bacaklarına yazdığı zibilyon tane şiiri mevcuttur. bu yüzden kitap sayfalarının arasında yer yer fışmıklara da rastlanabilir, insan öküz olunca amacından sapıyor; seks hikayesi okurmuşçasına okuyor şiiri. hem ruhunu, hem vücudunu besliyor. ama tasvip etmiyoruz bu davranışları, efendi gibi okuyun, efendi gibi dinleyin.
