yazdıklarıma uzaktan uzun uzun bakıyorum. kargacık burgacık şekillerle dolu sayfalar. ahenkli ama anlamsız. hiç bir nedeni yok saatlerce sayfalar başında beklememin. ilk başladığım cümleye geri dönüyorum. tek sevdiğim, sayfanın böyle renkleniyor olması. karışıyor. güzel duruyor. napıcam bilmiyorum? bir elime yazmak yazdık bir elime yazmamak. hangi elim ağırsa onu seçecektim. hangi elim ağır bulamadım. sonra bunu yazdım. saçma anlamsız boş buruşuk karışık.. ama uzaktan bakınca renkli. mürekkebin akışkanlığı büyüleyici.
