renkleri, duruşları sebebiyle "pis insan" yakıştırmasına layık görülen, ama gülümsediğinde ya da "abi ben masumum ya" tavrı takındığında inanılmaz sevimli olabilen yaratık; en nihayetinde insan. ilk başlarda yadırganan, zifiri karanlığı ten rengine alışıldığında normalleşen güzel insan. öyle ki gece karanlığında bile "aha geliyo!" diye görülebiliyorlar bir yerden sonra. aynı odada kalabilirsiniz rahatlıkla, "sana çükümü göstereyim mi, benimki 17 santim!" muhabbetine türkler kadar girmiyorlar. *
