her baba çocuğu için süper kahramandır ama asker çocuğuna, babası über güçleri olan süper kahramandır.
babam denizciydi. istisnasız o üniforma içinde babamı her gördüğümde dibim düşerdi. allahım o nasıl mükemmel olmaktı. her sabah jilet gibi giyinir,traş olmak için banyoya gidince beni alır çamaşır makinesinin üstüne oturturdu,bayıla bayıla onu izlerdim. evden çıkarken kızım ne alayım sana gelirken diye sorardı. hep de süpriz yumurta isterdim. o nöbetteyken uyumazdım inatla koltuk tepesinde onu beklerdim. yada damarım tutar kendimi götürtürdüm babamın yanına.
hikaye kısmını geçersek,asker disiplini ile büyüyorsunuz ister istemez. her şey planlı ve düzenli. her şeyin saati var. belki yok mesela, bir şey ya olacaktır ya olmayacaktır. spontane yaşamak rahatsız eder,belirsizlik de keza.yalana asla tahammül yoktur. daha çocukken babam derdi "doğru bildiğin yolda kafanın kesileceğini de bilsen doğrudan şaşmayacaksın." el kadar çocuksun yani bunları duyduğun zamanlar. hep büyüyünce asker olma hevesi olur içinde. asker gördüğün zaman selam verirsin,hal hatır sorarsın çünkü aileden hissedersin.
asker çocuğu olmak güzeldir ve canım babam,sen muhteşem bir adamsın.
