insanlara dair tecrübenin artması ile artan şey. tecrübe sana zor durumlardan sıyrılma yeteneği verse de senden yavaşça götürdüğü şey ruhundur. bu yüzden artık insanlar belli bir yaştan ve tecrübeden sonra insanlarla fazla konuşmaz ve onlara güvenmez. bir insanın etrafında yalnızca hayvanların ve çiçeklerin var oluşu insanların onu artık yormuş olmasından ötürüdür.
peki herkes yorulursa ne olur? kimse kimseyle konuşmaz, kimse kimseye güvenmez. bu da doğamıza ters olduğu için yeniden birbirimizle konuşur ve yine birbirimize güveniriz. sonrası yine malum.
