Çok derin ve yoğun bir şekilde yaşadığım his.
Mesela hergün gördüğüm yakışıklı, sosyal, mutlu yani kısaca olmayı başaramadığım tipte bir insanı bir gün aşırı üzüntülü, kahrolmuş, çok mutsuz bir halde görünce sanki ruhum onun üzüntüsünü emip güçleniyor gibi hissediyorum, içten içe kahkahalar atasım geliyor ve kafamda neşeli müzikler çalıyor. Hele çevresine kendisi gibi başarılı insanlar toplanınca ve üzüntü hissi tüm ortamı sarınca paha biçilmez bir zevk alıyorum.
Tabii kıskanmaya da devam ediyorum ne yazık ki.
