uzun zamandır konuşmadık. kayıpların oldu. kazançların oldu. yaşıtın insanlar ölmeye başladı. hayat artık daha sert ve gerçek gelmeye başladı. hiç geçmeyen ağrıların var uzun zamandır. eskiden kemiklerindeydi o ağrılar. o zaman çok sıkıntı yoktu. artık içinde. artık sıkıntı var.
yaşlanıyor musun, yaş alıyor musun, yaşını umursamadan büyüyor musun yoksa kızınla birlikte yeniden mi çocuklaşıyorsun? zor soru gerçekten. cevabın yok çünkü 36 yıldır hala neresinde duruyorsun bu hayatın tam karar veremedin.
galiba yaşlanıyorsun çünkü artık tahammülün yok aptallara, saygısızlara, ahlaksızlara, kaba saba yaratıklara. hayata senin baktığın yerden bakmayan herkese aşağılık şeylermiş gibi bakıyorsun. belki de bakmıyorsun kim bilir.
galiba ölüyorsun. 20 yıldır tanıdığın, aynı işi yaptığın, aynı kaptan yemek yediğin, su içtiğin arkadaşın yeni öldü. aynı yaştaydın onla. onun da çocukları vardı. onun da hayatı daha yeni başlamıştı bu koşuşturmaya. daha geçen gün abant'ta donmuş gölün üstünde yürüdünüz o adamla. daha geçen gün dükkanına hayırlı olsun demeye gittin. daha geçen gün yanındaydın. daha geçen gün yanındaydı. artık yok. belki bundan korkuyorsun.
belki de gençleşiyorsun, hatta çocuklaşıyorsun çünkü artık kızın var. hayata dair taptaze, süt kokan umutların var. yeniden doğduğun bir hayat başlıyor kızın için. her gün kapıya koşarak gelen, sana sarılan, öpen, akşam kanepeye uzanıp televizyon izlemene müsaade etmeyen bir mucize getirdin bu dünyaya. onun macerası yeni başlıyor. senin görevin bundan sonra o koşarken elinden tutmak, tökezlediğinde moral vermek. düştüğünde kaldırmak değil, kendi başına kalkıp eskisinden daha güçlü olmasını sağlamak. kızına kılavuz olmak. ona yol çizmek değil, çizeceği yola karar vermesini kolaylaştırmak. belki bu zor geliyor sana. belki bundan korkuyorsun.
