Rasulullah -aleyhissalatu wassalam- şöyle buyurdu:
“Deniz, her gün insanı boğmak için Allah’tan izin ister.
Melekler ise yakasına yapışıp insanı helak etmek için Allah’tan izin isterler.
Rabbimiz tabaraka wa taala ise onlara:
‘Kulumu bırakınız mademki onu ben yarattım,
ben onu sizden daha iyi bilirim.
Şayet o sizin kulunuz ise istediğinizi yapınız.
Eğer benim kulum ise ben kuluma ne yapacağımı bilirim.
izzet ve Celalim hakkı için o bana gündüzde gelse gecede gelse kabul ederim.
O bana bir karış yaklaşsa ben ona bir arşın yaklaşırım.
O bana bir arşın yaklaşsa ben ona bir kulaç yaklaşırım.
O bana yürüyerek gelse ben ona koşarak gelirim.
Eğer benden mağfiret dilerse onu bağışlarım.
Benden af dilerse onu affederim.
Bana tevbe etse kabul ederim. Benden daha cömert ve lütufkâr kim vardır?
Ben Cömert ve Kerimim.
Kullarım geceleri bana karşı günahlar işleyerek yatarlarken ben onları yataklarında korur ve gözetirim.
Kim bana yönelirse onu uzaktan karşılarım.
Kim benim için bir şeyi terk ederse ona daha fazlasını veririm.
Kim benim gücüme dayanarak hareket ederse ona demiri yumuşatırım.
Kim benim istediklerimi gözetirse bende onun istediklerini gözetirim. Beni anan benim meclisimde bulunur.
Bana şükreden,
nimetini arttırdığım kimselerden olur.
Bana itaat edene ikram ederim.
Bana karşı gelenlere rahmetimden ümit kestirmem.
Eğer bana tevbe ederlerse,
onların dostu olurum.
Şayet tevbe etmezlerse onların doktoru olurum.
Kusurlarını temizlemek için onlara musibetler veririm!’ buyurdu.”
Ahmed bin Hanbel Müsned, 1/43
ibni Kayyım Medaricu’s-Salikin 337
Eğer Allah, insanları zulümleri yüzünden hemen cezalandırsaydı,
yeryüzünde hiçbir canlı bırakmazdı.
Fakat onları belirli bir süreye kadar erteler. Ecelleri geldiği zaman ise ne bir an geri kalabilirler, ne de öne geçebilirler.
|Nahl 61
