toplumdan soyutlanmak benim için yeteri kadar artı bir değerdi. her gün 8 saat nöbetimi tutar her nöbet dönüşü de ağzımdan salyalar aka aka zıbarır yatardım. hele ki gece nöbetlerinde bazen botlarımı çıkarmaya üşenip öylece yatardım. nasıl olsa iki saat sonra uyandırılacaktım. bazen de uyku tutmazdı, nöbet dönüşü silahı bırakıp göt kadar gazinomuzda 37 ekran tv'mizi açar izlerdim sabah 4 sularında cırcır böceklerinin sesleri eşliğinde diğer ergenler koğuşta uyurken.
her gün saatlerce tutulan nöbette insan her şeyi düşünüyor. kuantum fiziğinden nesli tükenmekte olan javan gergedanının anımsattığı tipten, hatasız cinayet tasavvurundan konfüçyüs öğretilerine, gök cisimlerine kadar her şey.
bu bahsettiklerim ve deli gibi okuduğum kitaplar haricinde;
bende 2004'ten kasım 2015'e (askerlik dönüşü) kadar duran 3 orjinal albümü ateşe attım yaktım. bunlar
2pac - better dayz
kool g rap - the giancana story
eminem - the eminem show
bu 3 albüm de 2002'de çıktı piyasaya. bu albümlerin üzerine yıllar boyu farklı albümler koyarak arşiv oluşturdum ve özenle korudum. askerlik dönüşü arşivin % 95'ini insafsızca sildim. sadece birkaç türkçe şarkıyı silmeye kıyamadım. bu dediklerimi de ayda yılda bir dinliyorum zaten.
neden sildim? çünkü tiksindim iğrendim müzikten. askerliğin ilk haftaları delirecektim müziksizlikten. baby driver filmini izlerken inanın o çocukta kendimi gördüm. yani 4 yıl öncesine kadar öyleydim. sonra askeriyede müziksiz kalmaya alışınca hiçbir şarkıyı dinleme ihtiyacı duymamaya başladım. daha sonra bu ihtiyaçsızlık tiksintiye dönüştü. hala da öyle bu durum.
yani bunların yanı sıra askerlik beni müzik bağımlılığından da kurtardı.
