sinemada izleme fırsatını yakaladığım için kendimi şanslı hissettiğim film.
tabloları bir filme çevirme fikrinin, nabokov' un karanlıkta kahkaha kitabının kahramanı albinus' un fikrinden esinlenilmiş olduğunu düşünüyorum. hatta esinlenmek hafif kalır, direkt olarak kaynağın bu olduğu kanısındayım. kitabın ilk sayfalarında albinus' un büyük bir hayali olduğundan söz ediliyor, şöyle diyor :
'' .. beyaz perdede, canlı renklerle kusursuz olarak oluşturulduktan sonra tablonun canlandırılması - hareketlerin tablodaki durağan görünümle tam bir uyum içinde olması koşuluyla- ne kadar büyüleyici olurdu, diye düşündü. olay şöyle devam edebilir ; insan figürleri o resimden çıkıp aynı ressamın bir başka tablosuna, kahverengi bir gökyüzü ve donmuş kanal peyzajına girebilir.. ''
ve bu tasvir birkaç sayfa daha devam ediyor.
mühim olan nokta, ilham kaynağının bu kitap olduğu/olabileceği fikrinden ziyade, sanatçı ileri görüşlülüğünün ve sanatçı ruhunun zamansızlığının vurgusu ; gerçek bir sanatçının, nasıl sanata dair yeni kapılar açabildiği ve bu yolla sanatını, aynı zamanda da ' sanat ' ı kalabalık kılabildiğine dair hayranlık uyandırıcı bir farkındalık yaratabilmesidir.
