Karadeniz fıkrası gibi olmuş. Efendim günlerden bir gün Temel bir küp altın bulur ama eve götürmekten korkar. Tutar bir çukur kazar ve çukurun üstüne bir karton bulup yazar;
-burda altın yoktur. imza temel
Ve oradan gider. Bir süre sonra oradan dursun geçmektedir. Bakar bir toprak yığını var üstünde de bir yazı "burda altın yoktur. imza temel". Hemen kazar ve altınları alır. Aynı kartonun arkasına not bırakır;
-altinlari ben calmadim. imza dursun.
