Gözümden ameliyat olmuştum. Büyük acılı bir ameliyat değildi.
Ama hatırlıyorum. Sadece sol gözüm açık. Üzerimde bir örtü var. Doktorları ve ellerindeki bıçak, iğneleri görebiliyorum. Oyun gibiydi. Çok korkuyordum. Gözüme iğne batırdılar. Sinek ısırığı gibi korkma deyip dünyanın acısını çektim.
Gözüme bandaj takıp bekleme odasına girdim. Sedyedeyim. Herkes inliyor. Ağlıyor. Yaralılar. Trafik kazaları.
insan hayatı Hastahanelerden de öğreniyor en çok. Mahpushanelerden öğrendiği gibi. Diyorsunuz kendi kendinize. Bu muydu hayat. Egolarım, korkularım, saçma üzüntülerim. Hepsi boş geliyor. Ve hayat bilge bir anlam kazanıyor hastahanelerde.
