başlamadan söyleyelim; 15 yaşında bekaret kaybetmekten çok başka birşeydir.
lise'ye başlaman gereken yıllarda, bir adamın, büyük bir adamın, terli koynunda olmaktır.
zorla diyemezsin, çünkü muhtemelen karşı koyamamış hatta koymamış belki, evlenmek gereklilik, kadının görevi belki de onun gözünde.
annesi böyle söylemiş, kocana karşı görevini yap demiş, yemeğini, arzusunu gerçekleştir ve sus.
koca evinden döndüğünde bir daha dayak yiyebilir çünkü..
çocuk ama ya ergenliğe girmek üzere. siz, biz naptık o yaşlarda?
ben hatırlıyorum, salak salak bağırıp habire ağladım.
şimdi yaşıtım insanlara teyze diyorum, öyle gözküyorlar, çoluk çocuk içinde..
ses çıkarsalar, diyecek sözleri olsa halleri yok.
böyle derin düşünmeye sanırım vakitleri de yok.
koşturmak, gerçek hayat koşuşturmacasında yer almak zorundalar..
15 yaşında gerdeğe girdiyse, girebileceği çok az yer var artık.
aynı coğrafyada nasıl da farklı akıyor hayat..
