başını ben çekeceğim bu insanların. zebaniler, iyilik melekleri, tanrı, şeytan... her biri anlam veremeyecek anlamsızlıklarla süslü hayatımı koca bir leşe çevirdiğim için.
anlam aramanın anlamsızlığında kavrulacak her biri. kıldan ince kılıçtan keskin köprü de herkes aşağı düşmemek için çabalarken, herkes aşağı düşüp de cehenneme gitmemek için çabalarken, tanrı'nın ismi üzerine yenmin ediyorum ki o gün tiz kahkahalar savurarak bırakacağım kendimi boşluğa. yüzümde cehennem ateşinin o müthiş yakıcılığını hissederken bağıracağım sesim yettiğince;
"varedilmiş en kutsal duygu boşluktur. kaybetmektir her şeyi. gerçek özgürlük de budur. gerçek olan her duygu da. atlasanıza aşağı. yüzünüzde rüzgarı hissetsenize. bir kereliğine çocukluğunuzdaki o müthiş yıllara dönüp, trenden kafanızı dışarı uzatırcasına dışarı uzatsanıza kafalarınızı.
ey insanlık! bir kereliğine hiçbir şeye ve hiçbir yere ait olmamanın tadına varsanıza. buradan ötesi yok. başka bir varoluş yok. yıllardır, beş milyon yıldır anlatılan hikaye gerçeğe dönüştü. hadi hep beraber atlasanıza aşağıya. bir kereliğine de sizler tanrı'yı bir sınava tabii tutsanıza."
cevap gelmez kalabalıklardan. biliyorum. çünkü hiç gelmedi. ben ise o sonsuz düşüşüme devam edeyim. arada bir sırt üstü giderken cehenneme, arada bir de yüzüstü ineyim. annemin silueti geçsin gözlerimden. tek bir damla yaş düşsün göz pınarlarımdan. babam gelsin aklıma. kulaç atayım boşlukta. aşık olduğum/olamadığım tüm kadınlar gelsin aklıma. boşlukta, son sürat koşayım. bu acelemi anlayamasın tanrı. beni, benden başka hiçbir canlı çözemesin. cevabı olmayan bir denklem olarak devam edeyim sırat köprüsünden cehenneme doğru gerçekleşen bungi jumpingime.
belimde halat olmasın. ruhumda halat olmasın. yutkunmalarım artsın. ben eksileyim. birer birer üzerimdekilerden arınayım. ilk önce kefenimden. daha sonra ise içerimde varolduğunu iddaa ettiğim vasat ve klişe inanışlardan. inançsızlıklardan. tanrı baksın bana aşağıdan bir yerlerden. ya da yukarıdan. acısın halime. acımasın ya da.
ben hep bağırayım ama. kollarımı iki yana açıp, sırt üstü, son sürat aşağı doğru düşerken saçlarım yüzüme bulaşsın. kelimeler ise dilime. ben varoluşa dolanayım. varoluş ise boşluğa.
öleyim be bir kereliğine. ruhum, bedenim, zihnim, hayallerim, insanlar... her şey de benimle birlikte olsun. sırat köprüsünde 26 milyar tacizci olsun. katrilyonlarca melek. sayısı hesaplanamyacak kadar zebani. cinler. şeytan. tanrı...
evrende varolmuş ve varolabilecek, sırat köprüsünden geçmesi beklenen herkes ver her şey beni izlesin. ben cehenneme düştüğümde bu lanet yaşam büyüsü son bulsun. tanrı infilak etsin. birileri peşim sıra bir şeyler fırlatsın. bir kaçı lisedeyken yazdığım şiir kitabını fırlatsın. bir kaçı ise elektro gitarımı. david bowie cdlerimi unutmasınlar ama. gegen die wand filminin dvdsini. bir kaçı ise bir zamanlar insan olabileceğime inanan annemin fotoğrafını göndersin.
yalvarırım bu iyiliği yapın bana. o meleğin siluetine bakayım son kez. gönderin annemin fotoğrafını. sonrasında gözlerimi yumup, sonsuz bir dinginlikle cehenneme çakılayım. gürültüm tanrı'yı sağır etsin. artık, ne bir kelimelik sevgi cümlesi duyabilsin. ne de saygı.
