neyinin bu kadar sevildiğini anlamadığım, zamanında büyük bir istekle oynayıp bir hafta sonra silip attığım zaman kaybı. arkadaş ne bir eğlence var ne bir hareket. yok işe gidiyormuş, yok çişini yaptırıyormuşum. zaman kafasına göre hızlı geçiyor. adam işe gideceği zaman evin önüne bir araba geliyor. heyecanlanıyorum "lan işe götürecem şimdi" diye. araba desen bildiğin kutu. atlayıp gidiyor, nereye gitti, işi ne, ne zaman gelir, bilmiyorum. oyun mu şimdi bu? çiş yaptır yemek yedir öpüştür koltukta tepiştir zıplat hoplat ay çok şeker sevimli oyun. university ek paketi var diyorlar, onunla oynayamamıştım; ama kendi evini yapabilme, ne bileyim grup kurup öğrenci evinde kalabilme gibi zımbırtılar varmış sanki öyle duymuştum. onlar varsa yüzüne bakılır belki, sanal bebeklerle oynamaktansa tercih edilebilir. başka da bir boka yaramaz.
