yağmurlu filmleri ve yağmurlu şarkıları seviyorum. yağmurlu günlerde pencereden insanları izlemeyi, onların; daha az farklı göründüğü, daha çok birbirine benzediği o masum hallerini izlemeyi... tabii sokaklara yayılan kokuyu içime çekmeyi de... en çok da kaçabilmenin artık mümkün olmadığı ve o telaşın sona erdiği, çaresiz kabullenişi. kitaptaki gibi;
