insana genellikle iyi gelen bir şeydir. en azından bana öyle. şükürler olsun ki dertleştiklerim de beni suçlamak yerine hep destek verenler oldu. pohpohlamak değil ama. değil. çünkü ben karşı tarafa bir şeyler anlatırken aslında normalde olmasa da hep kendimi kötüledim mahsus. bu yaptığım doğru bir şey mi tartışılır ama bunu dedikten sonra hep moral verenlerle diyalog kurdum. bunlar birer canlı dostlarımdı. yani bir muhabbet kuşuna, bir kediye de bunu anlatmışlığım vardır. show amaçlı değil vallahi. ne güzel de dinlemişlerdi. diğer insanlara ise dediğim gibi hep hatanın kendimde olduğunu söylememe rağmen hayır dediler. sadece kaldır kafanı etrafına bir bak, dediğimi anlayacaksın tarzında özet cümlelerdi. yaşım ne çok genç, ne de çok geç. yani şunu demek istiyorum. hep öğüt dinleyen taraf olmaktan gocunmam asla. ama tabii kim vasat kim değil de ayırırım. vasatları ayırmayı bilirseniz inanın hayatta çok daha şey öğrenip mutlu olacağız hepimiz. kalın sağlıcakla.
