notebookum hep yanımda. açar sessiz sessiz işime devam ederim. yoksa, yanımda o an kitap yoksa bile, kafe yakınında olur, edinir okurum. o da yoksa kafe müziklerindense, kendi telefonumdan kulaklığımla müzik dinler, filtre kahve içer, uzun uzun düşünürüm. insanları izlerim. telaşeyi, dinamiği, akışı. tek başımayımdır, ama hiç boş kalamam.
edit: eksileyen arkadaşlar gelin kahve ısmarlayayım? yalnız kalabilmemi mi beğenmediniz, yalnız kalmamı mı çözemedim de.
