Izmir' de depremi hiç hissetmedim. Zaten kayalık yüksek bir yerde oturuyorduk. 99 yazı çok kötüydü. Istanbul ' da adapazarı' nda ve bolu ' da akrabalarımız çoktu. Hiçbirine ulaşamamıştık. Ilk halalalarim ulaştı istanbul 'daki . Biri tamamen izmir ' e taşındı depremden sonra korkup. Ailecek psikolojileri bozulmuştu. Diğer akrabalara da işte arabalar, otobüsler kaldırarak gittiler gidebilenler. " adapazarı kağıt gibi olmuş" diyorlardı. O sene okula başladığımızda sınıf olarak aylarca ağladığımızı ve sürekli yardım kolileri hazırladığımızi hatırlıyorum. Okuldan eve koşup haberleri izlerdim. Bir de deprem çantası hazırlamıştım. Kapının önünde durdu aylarca.
Allah bir daha yaşatmasın diyeceğim lakin tabiat ananında yapmak zorunda olduğu işler var. Bu nedenle deprem kaçınılmaz. Önlem alınmış değil. Bir sonraki büyük depremde kaybımızı düşünemiyorum. Muhtemelen bende ölürüm.
