bir çocuğun düşürülebileceği en berbat durumlardan birine yol açar.
bi ara sapasağlam olan yanımızdaki apartmanın yıkıntıları arasında oynuyordum**. ortada öylece kalmış bina kolonuna, elime geçirdiğim bi sopayla vurarak delik açmaya çalışıyordum. biraz derine girmiştim bile. bi çocuk yanıma geldi. ne yaptığıma baktı, güldü. annesi midir bilmiyorum oradaki 2 kadından biri yanına çağırdı bunu. parmağıyla işaret ederek, gözümün içine bakarak, adeta nefret ederek, o zavallı çocuğa değil bana pis olduğumu kanıtlamak ister gibi daha çok..
"pis o. pis"
kendisi o yaşlardayken, babasının yaptıklarının acısını benden çıkarmak istemiş olabilir.
ben de kadına bakarak daha da hırslı vurmuştum açtığım deliğe. şimdi olsa elimdeki inşaat demiriyle o kadının kafasında bi delik açardım. *
