" Asya'da maymun yakalamak için kullanılan bir çeşit tuzak vardır. Bir hindistancevizi oyulur ve iple bir ağaca veya yerdeki bir kazığa bağlanır. Hindistancevizinin altına ince bir yarık açılır ve oradan içine tatlı bir yiyecek konur. Bu yarık sadece maymunun elini açıkken sokacağı büyüklüktedir, yumruk yaptığında elini dışarı çıkaramaz. Maymun, tatlının kokusunu alır, yiyeceği yakalamak için elini içeri sokar ve yiyeceği kavrar, ama yiyecek elindeyken elini dışarı çıkarması olanaksızdır. Sıkıca yumruk yapılmış el, bu yarıktan dışarı çıkamaz. Avcılar geldiğinde, maymun çılgına döner ama elini açmaz.
Aslında bu maymunu, tutsak eden hiç birşey yoktur. Onu sadece onun kendi bağımlılığının gücü tutsak etmiştir. Yapması gereken tek şey elini açıp yiyeceği bırakmaktır. Ama zihninde açgözlülüğü o kadar güçlüdür ki, bu tuzaktan kurtulan maymun çok nadir görülür.
Bizi tuzağa düşüren ve orada kalmamıza neden olan şey, arzularımız ve zihnimizde onlara bağımlı oluşumuzdur. Tüm yapmamız gereken, elimizi açıp benliğimizi ve bağımlı olduğumuz şeyleri serbest bırakmak ve dolayısıyla özgür olmaktır."
işte mutluluk sandıklarımızla avuçlarımız öyle dolu ki, gerçek mutluluğa koşabilmek için gereksiz ağırlıklarımızı bir türlü atamıyoruz. Kazanma tutkusu, başarma tutkusu siz ne derseniz deyin, yakamıza öylesine yapışıyor ki, elimizle itip mutlu olmaya çalışamıyoruz.
Mutlu olmak istediğini söyleyen, ancak gerçekten istemeyen çok insan var çevremde.
gerçek mutluluğu isteyen insanlarla olmak dileğiyle.
