“O zamanlar kaymakamın bir kızı vardı ya, Leman. Saçları taa buralarında. Rüzgarda yürüdü mü sanki pelerin sahibi bir balerin gibi oluyordu.
o gün de maça gelmiş. ben devamlı terliyorum, daha maç başlamadan ha. neyse maç başladı, hemen bir korner oldu, korneri bizim rıfat atmıştı. yükseldim topa, ikinci dakikada köşeye taktım. alkış kıyamet, bir döndüm bizim leman ayağa kalkmış alkışlıyor.
-kaç sene kalmıştı o kız burada?
-2 sene. giderken bana bir mektup bırakmıştı, izmir'e gelirsen ara diye. ben de 5 sene sonra gittim.
-ee bulabildin mi?
-buldum, hatta bir de çay içtik. ben, o, bir de kocası. o ara golü yemişiz haberimiz yok anlayacağın.”
