Gitti,kuşum gitti.Arkadaşını yalnız bıraktı.Eylül.ayının sonları gibi bu fikir düşmüştü içime,yıllar önce beslediğim ve ölen iki muhabbet kuşumun ardından en sevdiğim hayvanlar muhabbet kuşu olmasına rağmen;içime yerleşen korku ile sonsuza kadar bir daha muhabbet kuşu besleyemeyeceğime;buna cesaret edemeyeceğime inanmıştım.Ama hayatımın en yalnız döneminin başlangıcı olan bu Eylül ayında kendime söz geçiremedim;bu fikir gitgide daha çok aklıma gelmeye başladı.Kendi bencilliğim yüzünden, korkmama rağmen aldım onları,biliyorum.Bu yüzden kendimi çok suçluyorum;çok.Bilmiyorum,belki hala satın aldığımız petshopta olsa güvende olurdu.Ama ailemizin bir parçası olduğu altı buçuk ayda çok mutlu bir kuş oldu,kuşun kendi yapısının da etkisi olarak mutlu ettiğimize inanıyorum.Tesellim,avuntum bu.Dilerim şuan mis gibi gökyüzünde mutlulukla ötüyorsundur veya kendine çok iyi bir aile bulmuşsundur Maviş'im,mavim.Seni çook çoook seviyoruz ve unutmayacağız.Hoşçakal kuzum): Senin ardından yeni bir kuş aldık ve ilk dakikadan gönlümde ayrı bir yere sahip oldu diye kızma bana.Senin yerin ayrı,onun yeri ayrı.Ondan da bahsedeceğim birazdan ama bu enty sadece sana özel.Hayatımızda gördüğümüz en tatlı,neşeli kuştun.Teşekkür ederiz,seni çok seviyoruz.
