mobius strip ve klein sisesi nosyonlarini hayvanlar gibi kullanan bir yonetmenin elinden cikmi$ olmasi filmi buraya getirmedi; slavoj zizek bile film hakkinda bacagim kalinliginda -sonra kisaltildi- kitap yazarken bunun boyle olmadigini biliyordu.. misanthrope canli formuna donu$umun sayrisal seslerin etkisindeki sindirimselligi, ki bu sesler david bowie ve bobby vinton denebilir, lynch filmlerinin bilindik aurasini in$a ederken, insandaki herostrat gen de harekete gecerek filmi film olmaktan cikarip, jean baudrillard'in simulacrum nam "zamana bagli- kerhen nesne etiketlenmesi"nin algilanmasina yonelttigini de savlamak gerekebilir.
bir sikim anlamadiysan ozetle;
imajlarin reel algilani$ini, hayal dunyasinda belli bir yere oturtabilen usta bir yonetmenin, be$eri algiya fazla gelen filmidir bu siktigim. am.
[acalim: bir $eridin 180 derecelik bir aci ile kivrilmasi ve sonra iki farkli uc noktanin yuvarlanarak birbirine birle$tirilmesinin sonucudur mobius $eridi.. lynch filmlerindeki tersten, sondan-ba$a/ba$tan-sona hareket eden olay orgusunun beslendigi kaynak da budur. bunu, film noir'in dogasina eklemleyip servis ettiginizde elinizde bir lost highway olacagi anlamina gelmez elbette bu. fallik (hani saksafon caliyordu ya) nesneyi alacan, freud'a gonderme yapacan, ooh. "ek: freud diye bir sey yoktur."yonetmenin "dick laurent is dead"i filmin ba$langic ve biti$ noktalarina koymasi, bagcigi saglamla$tirmak icin ortaya koydugu bir parmak gibi du$unulmelidir. yoksa, six men getting sick ile 1967 yilina damgasini vurmu$ bir manyak; oskar kokoschka hayrani ekspresyonist bir deli lynch. delinin degnegi de lost highway i$te.]
