descartes'in meditasyonlarında bir türlü inkar edemediği olgu.
çünkü benliğimizi inkar etmemiz bile ancak bir benlik olduğumuzu iddia etmemiz ile mümkün olabilir. "ben bir benlik değilim" cümlesinin kendisi, ancak bir benlik tarafından kurulabilir. bu da bir çelişkiye yol açar. benliği inkar bile edemeyiz.
bu gerçeği fark eden descartes "düşünüyorum, öyleyse varım" demiştir.
edit: aşağıdaki yazar haklı. bir benliğe sahip değiliz; benliğin ta kendisiyiz. buna göre yukarıdaki entry'de birtakım düzeltmeler yaptım.
