Adını başlangıcı ve sonu olmayan zaman anlamına gelen "dehr" sözcüğünden alan, ibnü'r ravendi öncülüğündeki ortaçağ islam materyalist ve ateist felsefe ekolüdür. Kitabü't tac ve ez-zümmürüd adlı eserlerinde, alemin ezeli olduğunu, onun arkasında hiçbir varlık veya gücün olmadığını savunmuştur.
Uygur türkleri'nin de yerleşik bir medeniyet kurmasında etkili olan maniheizm öğreti ve inançlarını yaşatmak isteyen dönemin entelektüellerince rağbet görmüş, peygamberlik ve din kurumlarını reddetmiştir. "Hayat ancak yaşadığımızdan ibarettir ve insanın akıldan başka kılavuza ihtiyacı yoktur" iddiasını savunan felsefi harekettir.
